Περιοδική έκθεση Έλλη Αλεξίου | Ενότητα 6

Η Γαλάτεια Καζαντζάκη 

Επιστολή του Λευτέρη Αλεξίου προς την Έλλη Αλεξίου λίγους μήνες μετά τον θάνατο της Γαλάτειας Καζαντζάκη:

Ηράκλειο, 22.11.1962

Λιλικάκι μου, αδέρφι μου πολυαγαπημένο κι ορφανό, εχάσαμε την αδερφή μας ως δεν το’ λπίζαμε! Τί απροσδόκητο κακό ήταν αυτό! Και πως θα συνηθίσωμε σε μια τέτοια στέρηση! Κι ο καημένος ο Γιατρός, που μένει μοναχός! Χθες ο Γιατρός από τηλεφώνου μας είπε πως υπάρχουν ελπίδες να μείνης στην Ελλάδα. Κι από κείνη τη στιγμή (τώρα κλειούν εικοσιτέσσερεις ώρες), άρχισε να φυσά για μένα ένα αεράκι δροσιάς και παρηγοριάς. Και μέσα στα βαθιά σκοτάδια της θλίψης (σ’ αυτά βρίσκομαι!) υπάρχει μια σανίδα, για να πιαστή ο άμοιρος ο άνθρωπος. Βέβαια το αδέρφι μας έζησε μάλλον ευτυχισμένη. Έφτασε σε μεγάλη σχετικώς ηλικία, χωρίς μεγάλους κλονισμούς, χωρίς αρρώστιες και φτώχειες. Την αγάπησαν όσοι τη γνώρισαν, χωρίς υπολογισμούς, και ασφαλώς έφυγε ευχαριστημένη από τη ζωή της. Τι να γίνει; Αιώνιοι δεν είμαστε… και καλύτερα. […] Γράψε μου Λιλικάκι μου, καλό μου αδέρφι, την προοπτική σου. Τι θα σε αποκάμουν; Κάμε ό,τι σου ζητήσουν και όπως σου το ζητήσουν! Σ’ εξορκίζω, αδέρφι μου πολυαγαπημένο και μονάκριβο, να κάμης ό, τι σου ζητήσουν! Εμείς δεν είναι σωστό να πολιτευόμαστε. Είμαστε πάνω από την πολιτική. […] Περιμένω γράμμα σου που να μου τονώνη τις ελπίδες μου. […] Αν μείνεις οριστικά, θα ζήσωμε μαζί ή εδώ ή εκεί. Μην καθυστερήσεις την απάντησή σου. 

Φιλιά Λευτέρης.

                                                                                                                                    Διεύθυνσή μου: Αρχαιολογικόν Μουσείον Ηρακλείου,

Ηράκλειον Κρήτης

Η πρώτη σελίδα της επιστολής

Ο Λευτέρης Αλεξίου

Το βιβλίο της Έλλης Αλεξίου Σπονδή, αφιερωμένο στη μνήμη της αδελφής της, Γαλάτειας.

Η βεβαίωση κράτησης της Έλλης Αλεξίου στις γυναικείες φυλακές Αθηνών το 1966

Σκίτσο από τον Γιάννη Τσαρούχη το 1966